მეგობრობაცაა და მეგობრობაც

მე მეჩვენება თუ მართლა ასე გაუფერულდა და გაცივდა ურთიერთობები ადამიანებს შორის? ან ვინ იფიქრებდა თუ სიტყვა მეგობარსაც მრავალმხრივი დატვირთვა მიეცემოდა. მეგობარი სტატუსი, მეგობარი პირფერობა, მეგობარი გამორჩენა და ბოლოს ახლო მეგობარი, რაშიც თურმე არც მეტი არც ნაკლები სასიყვარულო ურთიერთობა იგულისხმება. აქედან ყველაზე მომგებიანი ყოფილა სტატუსებთან მეგობრობა, ოღონდ მსუყესთან, სულ ზევით-ზევით. როცა შენს თავმოყვარეობას, მორალს ზვარაკად მიიტან მისი მეგობრობის საკურთხეველზე. ოღონდ `მის~ გვერდით ჩნდებოდე, მის წრეში ტრიალებდეს და რაზე აგარ არის წამსვლელი. მისთვის სულ სხვა ღირებულებებს იძენს სხვა დანარჩენი, ანუ ოღონდაც მეგობარი სტატუსი ყავდეს კმაყოფილი, მას მოაწონოს თავი და შენ, შენც და ჩვენც ყველას ერთად თვალისდაუხამხამებლად გაგვწირავს, ისე რომ ხვალინდელზე არც დაფიქრდება. დღევანდელი კვერცხი ურჩევნია...უფრო საშიშად მეჩვენება მეგობარი პირფერობა. დღეს შემოგძახებს გაუმარჯოს იმ აუცილებლობას, რომელიც გვაკავშირებს, ხვალ კი, მისი და კიდევ ვიღაც მესამის სასიკეთოდ, რომელსაც დამშეული ცნობისმოყვარეობა უღრღნის გულს, ისე გაწირავს ამ მეგობრობას არც დაენანება. მერე იმ მესამესაც უღალატებს. ზნე ჩვეულება უმთკიცესია და...მეგობარი გამორჩენა სულმდაბლურია, სამარცხვინო. ანუ თუ ფული გაქვს შენია, თუ არა და მკვდარსაც ისე გადაგაბიჯებს, სინდისის ქენჯნა არც შეაწუხებს. დარჩენილი ვარიანტის განხილვას კი, არც შევუდგები. ენას ძვალი არა აქვს და....მე მაინც ის მწამს, ის რისიც მჯერა, როცა მეგობარი განძია, შენი სულის ნაწილი და ღმერთმა ნუ ქნას  გზები გაიყაროს, აზრთა და ცხოვრების გაგების სხავადსხვაობა მომწიფდეს. ის თავისთვის და შენ შენთვის. ასე იოლად ვერ მოგვარდება თორემ... გულში ჩარჩენილ ტკივილს რას უზამ?